Dag 6

Om 7 uur de wekker gezet en begonnen met het inpakken van onze koffers. Na een klein uurtje met de koffers te zijn bezig geweest zijn we gaan ontbijten. De laatste dag op Aruba. De laatste keer ontbijten in ons hotel en de laatste keer naar het strand. Na het ontbijt terug naar onze kamer en ons wederom lekker insmeren met factor 50. Je zou zeggen dat we nu niet meer verbrand zijn, enige tijd niet in de zon en factor 50, maar nee hoor onze huid was nog steeds niet hersteld. Nadat de zonnebrand was ingetrokken en we rond een uur of tien klaar waren op onze kamer zijn we naar de receptie gegaan om ons uit te checken.

We mochten onze koffer in het kantoor van de receptie laten staan en konden de rest van de dag nog gebruikmaken van de faciliteiten van het hotel. Er was voor ons een wachtkamer geregeld. In deze wachtkamer konden we rustig ons douchen en omkleden voor vertrek.

Tegen half elf hebben we voor de laatste keer bedjes meegenomen naar het strand aan de overkant van de straat. Samen met ons boek, mp3 speler en handddoekje hebben we voor de laatste keer genoten van dit geweldig mooi en zonnig zandstrand. Werkelijk een plaatje al zeg ik het zelf.

Tegen een uur of half twee hadden we beiden genoeg van de zon en zandstraling als gevolg van de harde wind en zijn we voor de laatste keer terug gelopen met onze strandbedjes, handdoek en tas met spullen en hebben ons terug getrokken in de wachtkamer. Na een lekkere douche hebben we de laatste dingen in de koffer gestopt en de wachtkamer op slot gedaan. In een wat nettere kleding zijn we voor de laatste keer gaan lunchen in het Tulip restaurant van het hotel. Heerlijk hebben we genoten van een broodje thai spicy chicken en twee glaasje cola en was het ongeveer 15:00.

Na nog even onze internet contacten onderhouden te hebben zijn we richting het tankstation gereden om onze auto netjes af te tanken. Nadat Gertjan binnen heeft betaald konden we voor de hoeveelheid betaalde muntjes benzine kopen. Beetje krom maar denk dat dit gedaan wordt om wegrijders te voorkomen. Gelukkig heeft Gertjan een goede schatting gemaakt wat onze benzine teller stond na het tanken op vol. Verder gereden naar de afleverplaats van de auto. De rental is voor het vliegveld, daarom was het een kwestie van in leveren en oversteken naar de incheckbali.

Gister morgen zijn we gebeld door onze maatschappijen werd er ons verteld dat onze vlucht bij een andere maatschappij ondergebracht werd. Alles zou naar zeggen geregeld zijn. Nou leren we de cultuur al een beetje kennen en wat denk je? Nee hoor, er was niets geregeld. Bij de nieuwe maatschappij bleken ze ons niet te kennen en hadden ze de lijst met personen die meevlogen nog niet. Wij naar het loket van de maatschappij die we eerst hadden geboekt. De vrouw achter het raam pleegde een aantal telefoontjes en is uiteindelijk meegegaan naar het andere loket en de incheckbalie. Er werd ons gezegd in de rij te staan voor de incheckbalie.

Toen wij aan de buurt waren begon het geroezemoes bij de dames. Er werd een supervisor bij gehaald. Bleek dat de vlucht vol was. Wat we al hadden gedacht, maar ze gingen twee andere passagiers overboeken naar de andere maatschappij, waar wij eerst mee zouden vliegen. Die maatschappij kon ons niet naar Bonaire brengen en deze wel. Nadat dit alles geregeld was bleek dat we contant ook nog luchthavenbelasting moesten betalen. Dit kwam neer op 40 dollar. Natuurlijk hadden we deze hoeveelheid geld niet meer in onze portemonnee en moest Gertjan gaan hollen naar een ATM.

Toen dit alles geregeld was konden we naar de vertrekhal. Al met al heeft het 2 uur geduurd. Eenmaal aangekomen in de vertrekhal bevroren we een beetje door de hoge airco. Een paar amerikanen achter ons wist niet was ze overkwam. Er stonden twee bussen te wachten voor de deuren en zij misten de slurf die normaal de vertrekhal verbind met het vliegtuig. Ze vroegen zich af of ze naar het vliegtuig moesten lopen. Uitgelegd dat je met de bus naar het vliegtuig gebracht werd en dat er hier geen slurf aan te pas kwam. We hebben dit gelukkig eerder meegemaakt en wisten wat er ging gebeuren.

Rond 19:15 werden we door de bus gebracht naar ons vliegtuig. Nou ja vliegtuig? zet daar maar tje achter. Je moet hierbij denk aan een vliegtuigje met plaats voor 36 personen. Ik moet dus toegeven dat ik hem wel even kneep toch ik binnen in het vliegtuig zat. Het was er warm. De enige vorm van verkoeling werd geboden doordat de deuren tegen elkaar open stond.

Voor ons zat een vrouw met een jong kind en een aantal vriendinnen. Het lijkt me niet dat een moeder met haar kind, afkomstig van het eiland, gaat vliegen wanneer zij het niet vertouwd. Dus probeerde ik me te overtuigen dat het allemaal goed kwam. Voor vertrek kreeg iedereen een pakje Mango vruchtennectar aangereikt en moesten we onze stoelriemen vastmaken.

Na een kleine taxi over de landingsbanen was het dan eindelijk zover. Ik was vooraf erg bang voor de turbulentie die kon voorkomen bij het vliegen. Bij grote vliegtuigen waarin 300 man vervoerd worden heb je hier lichtelijk last van maar een klein vliegtuigje is veel wendbaarder en hierdoor gevoeliger voor turbulentie.

Voor een foto van het vliegtuig: http://www.airliners.net/search/photo.search?regsearch=P4-TIB

Met gekromde tenen stegen we op. Het is een snelle klim naar grote hoogte. Tijdens het stijgen hadden we erg veel last van de oren. Dit komt waarschijnlijk doordat dit vliegtuig sneller stijgt. Gelukkig had ik een uur voor het vliegen een tabletje genomen tegen reisziekte en zorgde die er ook voor dat ik lekker rustig werd. Dit raad ik dan ook iedereen aan. De vlucht naar Aruba van 9 uur heb ik ook 6 uur al dommelend geslapen. Heerlijk was dat, kon werkelijk mij ogen niet openhouden.

Tijdens de vlucht werd er wel redelijk coole lucht door het vliegtuig geblazen, wat voor een beetje verkoeling zorgde. Na 25 minuten naderen we Curaçao en werd alweer de landing ingezet. Ook deze is ons heel erg meegevallen. Na een klein kwartier wachten stegen we weer op voor een vlucht van 15 minuten naar Bonaire.

Rond 21 uur stonden we voor het eerst buiten op Bonaire. Er stond een aardige taxi chauffeur op ons te wachten die ons naar het autoverhuurbedrijf bracht. Onderweg lekker gekletst en verteld waar we logeerden. Volgens de taxi chauffeur was die nog een aardig eind rijden, volgens hem. Maar toen we verteld dat we in Nederland twee uur moeten rijden om naar het vliegveld te komen gaf hij toch dat het dan toch erg dichtbij was. Wel gaf hij aan dat het moeilijk is om voor het eerst op Bonaire te rijden wanneer het donker is. Nadat we een auto in ontvangst hebben genomen zijn we gaan rijden naar ons hotel.

Na een aantal keren toch een verkeerde afslag te hebben genomen kwamen uiteindelijk aan bij het hotel. Een van de medewerkers van het restaurant gaf ons een envelop en bracht ons naar het huisje. We hebben dit hotel geboekt onder een bepaalde voorwaarde. Run of the house genaamd. We hebben betaald voor een kamer maar weten niet welke we krijgen. De kosten zijn goedkoper dan het goedkoopste huisje maar we hoeven deze niet te krijgen. Op het moment wordt gekeken welk huisje vrij is. En wat bleek we kwamen terecht in een van de luxere en net gerenoveerde huisje. Werkelijk mijn mond viel open. Wat een prachtig appartement.

Nadat ik lekker heb gedoucht onder een douche die we thuis ook hebben voelde ik me gelijk al thuis. Het heerlijke bed waar we vannacht op hebben geslapen is ook goed gekeurd. Werkelijk een TOP huisje.

Bijgewerkt op 20 februari 2023

Heeft dit artikel je geholpen?

Bedankt voor je feedback!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*